Ulica Limanowskiego
– prowadzi ze wschodu na zachód i łączy ulicę Głogowską z Jarochowskiego, wytyczona w 1900 roku, jeszcze w roku 1898 na planach Poznania była to żółta plama, czyli były to łąki i pola
Początkowo nosiła nazwę Pokojowa, jakiś czas Frieden, a później Spokojna,po wojnie patronował jej Bolesław Limanowski (polski historyk, socjolog, działacz niepodległościowy) na pięć lat, bo od 1950 roku w czasie PRL-u nazywała się Kniewskiego (działacz komunistyczny), po upadku komuny Limanowski wrócił do łask,
Zabudowa to budynki z początku XX wieku …np dzisiaj odnowione kamienice nr 7;7a; z roku 1900
Rok później 1901 wzniesiono dom ( narożnikowy Matejki/Limanowskiego) pod „dziesiątką” według projektu architekta z kręgu Leona Eckerta, zbudowana dla nauczyciela Emila Nicklausa
dekoracja naśladuje sgraffito, a to chyba różnobarwne klinkierowe płytki kształtki ceglane ….
Na początku XX wieku powstało kilka ciekawych budynków, choć mniej zdobnych , projektowanych przez pracownię arch. Heinrich Scheibler i Mayer .. i tak nr 12 na narożniku Limanowskiego i Drużbackiej
i po tej stronie nr 16
A po stronie południowej budynki tych samych architektów nr25; 27; 29;31
widać, że kamienice dostają już nowe życie i mogą się podobać
perełka na tej ulicy Willa w typie cottage – dom architekta Paula Steinbacha zbudowany w roku 1905, dom trochę nie typowy dla tego rejonu Łazarza, tu królują kamienice czynszowe… Willa schowana za kościołem św. Anny… dzisiaj woła o remont, odnowienie,,,
„Otoczony pierwotnie obszernym ogrodem budynek reprezentuje nowy model mieszkania w mieście, jaki pojawił się w Poznaniu pod koniec XIX wieku na fali popularności domów w typie cottage, łączącego ideał sielskiej romantyczności z funkcjonalnością i wygodą. Willa posiada malowniczą bryłę, a jej ściany pokrywa dekoracja, zainspirowana berlińską architekturą początku wieku. Wschodnią elewację willi zdobi sztukateria przedstawiająca antropomorficzną tarczę słoneczną obok kobiety odzianej w długą szatę z powiewającymi wstęgami; na jednej z nich umieszczono cyfry zegara słonecznego.” w „Atlasie architektury Poznania”
Willa schowana za kościołem Świętej Anny, kościół na narożniku ulic Matejki i Limanowskiego, kilka słów i obrazków o tym kościele
widok od strony Limanowskiego
widok kościoła z tyłu
Kościół zbudowano w latach 1905 – 1907 dla gminy ewangelickiej jako kościół Chrystusa. Projektantem był Oskar Hossfeld, budowla neogotycka, trój-nawowa. Po wojnie kościół przejęty przez katolików a 1948 r. erygowano tu parafię pw. św. Anny.
Widok od strony ulicy Matejki
Wnętrze zostało przebudowane w latach 1953 -1957 (usunięto wówczas między innymi empory boczne )
na terenie przy kościele od strony ul. Limanowskiego- pastorówka z 1907 roku teraz to plebania
Drugim budynkiem na terenie kościoła jest budynek zbudowany w 1911 roku, służący niegdyś zborowi, a obecnie będący domem katolickim. (z tyłu kamienica Zielona Perła Łazarza)
Na następny po Łazarzu zapraszam na ulicę Wyspiańskiego …. 🙂