Ulica Drużbackiej i Wyspiańskiego cd
Wracamy na południową stronę ulicy Wyspiańskiego, na ulicę Drużbackiej , mała uliczka łącząca ulicę Wyspiańskiego i Limańskiego, (120m), za Niemców Derfflingera i Scharnhorsta, powstała w pierwszych latach XX wieku, a 12.04.1920r patronuje jej Elżbieta Drużbbacka (powieściopisarka, poetka). Najstarszy budynek – gospodarczy, mur.-szach. przy domu pod numerem 7 został zbudowany ok. 1900 roku.
Budynki pod numerem1 (narożni Wyspiańskiego) i 7 (narożnik Limanowskiego) zostały zbudowane ok. 1905. dom pod nr 7 pokazany już podczas spaceru po Limanowskiego projektowany przez pracownię arch. Heinrich Scheibler i Mayer ..
Narożnik Wyspiańskiego 13/ Drużbackiej 1
Widok siódemki od strony Limanowskiego
Drugi narożnik Limanowskiego 16 i Drużbackiej nr 8 budynek z początku XX wieku projektowany przez pracownię arch. Heinrich Scheibler i Mayer
i teraz należy się cofnąć na narożnik od strony ulicy Wyspiańskiego, a tu imponująca dwuskrzydłowa kamienica Wyspiańskiego nr 15 wzniesiona w 1904 roku… ceglano-tynkowa elewacja, narożnik prawie wieża (wykusz) z cebulastym hełmem, wykusze po bokach, dach wysoki… może się podobać…
Po południowej stronie Wyspiańskiego, uwaga zwraca nowo wyremontowana willa pod nr 23, dwukolorowa ceglana elewacja, kontrastuje z drewnem….. nie mogłem się doszukać niczego z jej historii….
od ulicy Wyspiańskiego odchodzi w kierunku południa ulica Jarochowskiego.
Zbigniew Zakrzewski tak pisze o tym terenie obok ulicy Wyspiańskiego, tam gdzie dzisiejszy park Kasprawicza…” Obok zachodniego odcinka ulicy Wyspiańskiego, poza ulicą Jarochowskiego , rozpościerał się dawnymi czasy plac Cięty, przeznaczony do ćwiczeń wojskowych i gier sportowych. Panującą tutaj ciszę, przerywaną jedynie dziecięcym rozgwarem dochodzącym z mieszczącym się tutaj kompleksu szkół powszechnych , przerwał na krótko, w roku 1929, pełen rytm Pewuki, która zajęła cały ten teren i oznaczyła go literą „E”.
Po parku i po samej ulicy Jarochowskiego oddzielny spacer, a teraz dwa słowa o wspomnianym wyżej kompleksie szkół powszechnych
Zespół Szkół Gimnazjalno – Licealnych… ulica Wyspiańskiego 27
Około 1908 roku władze Poznania podjęły decyzję o wybudowaniu na parceli u skrzyżowania ulic Ziethena (dziś Jarochowskiego) i Hardenberga (Wyspiańskiego) zespołu budynków szkolnych.
Historia szkoły
Za czasu Niemieckich
W 1908 r. powstaje wzorcowa i nowoczesna szkoła podstawowa dla dziewcząt -13 Lazarus – Mädchenschule , która istnieje do 1919 roku ..
Po odzyskaniu niepodległości
Po odzyskaniu niepodległości w dniu 1 maja 1919 roku nastąpił rozdział szkół polskich i niemieckich. Dotychczasowa szkoła nr 13 została szkołą polską. W latach dwudziestych w budynkach funkcjonowała 13 Szkoła Powszechna. W roku 1929 wszystkie budynki szkoły zostały wykorzystane dla potrzeb PeWuKi a na terenie szkoły wybudowano dodatkowo budynek, zaprojektowany przez Stanisława Miecznikowskiego – Pawilon Ceramiki Budowlanej, gdzie wystawiano wyroby z gliny i betonu. Pawilon wkomponowano w zespół istniejący budynków. Po zakończeniu PeWuKi pawilon dostała szkoła i po zaadaptowaniu stał się salą gimnastyczną.
W roku szkolnym 1929/1930 szkoła nr 13 została podzielona na 13 żeńską i 26 koedukacyjną. Od 1 września 1933 roku szkołę 26 przeniesiono a szkołę nr 13 podzielono na dwie szkoły żeńskie 33 i 34.
Podczas wojny
W czasie okupacji w latach 1939-1945 Niemcy urządzili w szkole szpital. Jeszcze kiedy trwały walki o Cytadelę otwarto w Poznaniu Szkołę Powszechną, zapisano około 400 dzieci, znalazło tu swoje miejsce kilka szkół. . Ale 19 kwietnia 1945 szkoła znowu stała się szpitalem polowym, tym razem dla Armii Czerwonej , sale gimnastyczną zamieniono w kostnicę, zaś Park Kasprowicza w lądowisko dla samolotów sanitarnych. Po kilku miesiącach szkoła znowu została otwarta, działać zaczęły szkoły nr 33 i 34 a także Szkoła Podstawowa nr 11 oraz Państwowe Liceum Gospodarcze.
Po wojnie
W 1965 r Szkoła Podstawowa nr 33 otrzymała imię Zdobywców Cytadeli Poznańskiej. W 1969 r. odsłonięto pamiątkowy obelisk, od strony ulicy Jarochowskiego.
W 1999 r. powołano do życia Gimnazjum nr 33, Szkoła Podstawowa nr 33 była stopniowo wygaszana i w 2004 zakończyła działalność. W 2008 r. w Zespole powołano do życia XXXIII Liceum Ogólnokształcące.
Architektura
Pierwsze trzy budynki szkolne zaprojektowane przez Fritza Teubnera powstały już w 1908 r.- jako wzorcowa i nowoczesna szkoła podstawowa dla dziewcząt (XIII Mädchen Volksschule) .. Szkołę zaprojektowano w układzie pawilonowym. Pawilony licowane ceramiczną cegłą w białym i czerwonym kolorze wykończono niezwykle starannie. Całość koncepcji uzupełniły obszerny dziedziniec oraz zieleń. Teubner zastosował układ pawilonowy, stylistycznie nawiązał zaś do form renesansowo–barokowych, zgodnie z najnowszymi tendencjami w tego typu budownictwie. W 1914 powstał następny budynek wg. projektu Adolfa Stahla.
Dzisiaj to Zespół Szkół Gimnazjalno – Licealnych… Gimnazjum nr 33
XXXIII Liceum Ogólnokształcące
Na następny spacer zapraszam na ulicę Jarochowskiego i do Parku Kasprowicza…