Ulica Mickiewicza
odcinek południowy – od skrzyżowania z ulicą Dąbrowskiego do ulicy Zwierzynieckiej, ulica obsadzona lipami, została zabudowana w latach 1905 – 1907.
Powstały tu luksusowe kamienice willowe, z małymi ogródkami o eleganckiej bryle, z detalami secesyjnymi, większość zaprojektowana przez architektów Paula Lindnera i Karla Roskama, mieściły mieszkania dla wyższych urzędników, bankierów, kupców….podobny charakter miała mieć zabudowa przy ulicach Karola (Słowackiego), Wettynów (Sienkiewicza) … Wśród właścicieli działek i domów można spotkać poznańskich lekarzy (dra. Jerzykowskiego, prof. Swięcickiego, dra. Panieńskiego….), dyrektorów banków (Gustawa i Wilhelma Wolfów), wielkopolskich kupców (Naphtalego i Salo Hamburgerów, Kantorowiczów, Simonów, Dawidsonów..), architektów (Czesława Blachowskiego, Paula Lindera, Karla Roskama)…założony plan nie został zrealizowany do końca..
zobaczymy co tu ciekawego….
na narożniku ulicy Mickiewicza i Dąbrowskiego gmach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Pracowników Umysłowych zbudowany w 1931 roku wg projektu Marianna Andrzejewskiego. Mieścił się tu też oddział Państwowego Banku Rolnego, Front to siedem kondygnacji, boczne skrzydła pięciokondygnacyjne. Na dachu budynku znajdowało się urządzenie zagłuszające Wolną Europę, podczas demonstracji 28 czerwcu 1956 roku urządzenie zostało zrzucone na bruk, upadek na bruk zagłuszaczki był ważnym i stanowił symbol dla walczących…
po tej stronie kamienica pod numerem 27 zbudowana dopiero w 1912 roku dla kupca L.Vogeldorfa, przez firmę projektową Paula Lindnera i Karla Roskama
dalej obok kamienica pod numerem 29 zbudowana w okresie 1903- 1906 dla lekarzy Hirschberga i Panieńskiego, w domu tym mieszkał projektant Paul Lindner
Na narożniku ulicy Mickiewicza i Sienkiewicza budynek dawnej Landratury Poznań – Zachód zbudowany w 1908, projektował go G. Seidel, trochę baroku trochę secesji .. w sumie ładny to budynek
Od 1923 użytkowany był przez Izbę Przemysłowo-Handlową,
trochę szczegółów
po II wojnie światowej oddano go na potrzeby służby zdrowia, i tak do dzisiaj.
od strony Sienkiewicza
na zapleczu były stajnie i wozownia, dół zbudowany z cegły a góra w konstrukcji szachulcowej
z gołębnikiem…:)
Drugi narożnik Mickiewicza/Sienkiewicza to „Dom Chłopa”, zabytkiem nie jest ale na fasadzie znajdują się tablice upamiętniające działalność osób Maksymiliana Jackowskiego (patron Kółek Rolniczych), Stanisława Mikołajczaka oraz tablica pamiątkowa ufundowana z okazji 100 lat Wielkopolskich Organizacji Ogrodniczych….
Obok budynek Banku Rozwoju Cukrownictwa S.A. pewno teraz już nie tylko bank się tu mieści,
Początek ulicy Mickiewicza od strony ulicy Zwierzynieckiej – po zachodniej stronie – w tle widoczny (zielony) Dom Chłopa potem, budynek Banku Rozwoju Cukrownictwa S.A i na początku budynek „Marago”, na tym miejscu kiedyś kamienica Deustche Sparkasse. Budynek zbudowany w latach 1958-60 dla zakładu przetwórstwa spożywczego Amino, zaprojektowali Jerzy Liśniewicz i Henryk Grochulski. Budynek uzyskał swego czasu tytuł „Mistera Poznania” może dlatego, że architektom udało się odciąć od socrealizmu…. wielkie okna, balkony dodają mu lekkości.. Od początku na parterze mieściła się bardzo popularna kawiarnia „Marago”… i za czasów komuny – cinkciarze… od lat 90 parter zajmowany jest przez bank…
widok „Marago” od strony Zwierzynieckiej
Druga strony ulicy Mickiewicza (wschodnia) w południowej części – tu tylko kamienice typu willowego. Architekci Karl Roskam i Paul Lindner wykupili fragment (od południowej strony) ulicy i wybudowali tu domy – 28;30;32;34, pod 28 mieszkał właściciel cegielni Hans Kantorowicz, pod 30 znany historyk Ernst Kantorowicz ale i bogaty kupiec i przedsiębiorca spokrewniony z Kantorowiczami Salo Hamburger, pod 32 mieszkali adwokaci dr Fritz Orgler (jeden z najbogatszych prawników Poznania) i dr Schley, warto spojrzeć jak mieszkali ludzie (bogaci).. teraz chyba mieszkają tu mniej bogaci
nr 36 pierwsza od Zwierzynieckiej, duża kamienica..
Kamienica 34, niektórzy powiadają, że zbudowano ją po roku 1910 przez firmę Böhmer i Preul, kamienica stanowiła własność towarzystwa budowlanego Dawidsohn, Lesser i Zadek. Jan Skuratowisz zaś mówi, że to Architekci Karl Roskam i Paul Lindner wykupili teren i wybudowali tu 28; 30; 32; i właśnie 34, ale kamienica może się podobać mimo braku dekoracji oprócz wstawek i wykuszy… i niezależnie kto ją budował..
elewacja tylna kamienicy 34
Willa 32 powstała w 1906 roku w biurze projektowym Paula Lindnera i Karla Roskamapod . Sztukaterie wykonane przez A. Wagnera, mieszkali bogaci prawnicy dr Orgler i dr Schley, mieszkał tutaj także lekarz i inspektor sanitarny Hermann Elkeles
nr 30
elewacja tylna
Willa 28 zbudowana w roku 1905 przez firmę architektoniczną Lindner i Roskam jako budynek własny . Jest to najstarszy budynek wzniesiony przez tę firmę. W roku 1908 willę kupił współwłaściciel fabryki wódek Hansa Hartwiga Kantorowicza, po dwóch latach trafiła do bardzo znanego twórcy witraży w poznańskich kamienicach Hugona Hella
elewacja tylna
dekoracje
okazały dom 26 zbudowany w1905 roku, ( podobnie jak 24 i 22) dla dra Stanisława Jerzykowskiego, zbudowany przez firmę architektoniczną Lindner i Roskam..
kamienica nr 24 zbudowana w 1907 roku podobnie jak poprzednia dla Stanisława Jerzykowskiego przez firmę Lindner i Roskam.
22 zbudowany 1905 roku dla dr. Stanisława Jerzykowskiego, przez firmę architektoniczną Lindner i Roskam. Od samego początku na parterze apteka, która zresztą znajduje się tam do dziś. W okresie międzywojennym na piętrze mieściła się klinika chirurgiczna dra Eugeniusza Parczewskiego, na wyższych kondygnacjach mieszkania – po trzy na każdym piętrze.
widok z narożnika ul. Dąbrowskiego
na następny spacer zapraszam na ulicę Słowackiego….