Fara Poznańska cd
Loggie nad nawami bocznymi
Loggie nad nawami bocznymi
Nad bocznymi nawami urządzono dodatkowe pomieszczenia otwarte arkadowymi oknami do nawy głównej. Okna z szyb ze szkła walcowego, lanego na wzór XVIII w. Dwie loggie są większe, zajmują całą długość nawy od chóru do transeptu. Służyły one kiedyś jako oratoria, później znajdowały się w nich kapitularz i archiwum kapitulne. Wschodnia loggia pełniła rolę ogrzewanej kaplicy dla kobiet. Ściany i sufity empor mają bardzo bogaty wystrój barokowy z dekoracją rzeźbiarską i malarską.
Zakrystia
Bardzo interesującym pomieszczeniem i z interesującym wyposażeniem, jest zakrystia. Wyposażenie z XVIII wieku, konfesjonał, lavabo, pięć szaf w stylu Ludwika XV – wszystko to przetrwało w stanie niezmienionym. Zegar ścienny z wizerunkiem św. Marii Magdaleny na tarczy pochodzi z dawnej kolegiaty. Sklepienie zdobią malowidła pośrodku przekazanie patronatu nad Farą magistratowi miasta Poznania w 1555 roku przez króla Zygmunta Augusta. Wszystko jest bogato złocone i zachwyca urodą.
Podziemia Kościoła Farnego
Pod kościołem znajdują się potężne piwnice być może połączone korytarzem podziemnym z innymi zabudowaniami na Starym Mieście, i krypty w których chowano zakonników i dobroczyńców a nawet parafian… Została się trumna opisana ze szczątkami żony podkomorzego wschowskiego Korzboka, chyba darczyńcy kościoła.. Podczas wojny służyły Niemcom jako schron przeciwlotniczy i magazyny, w okresie PRL-u przechowano beczki z winem… Burzliwa historia i wilgoć skutecznie zniszczyły stare grobowce,… mimo to zobaczyć warto i poczuć zapach historii…
Kaplica Wieczystej Adoracji
Kiedyś do kościoła dobudowano (około 1740-50) skarbiec, w 1937 urządzono tu Kaplicę Wieczystej Adoracji, jest ona pamiątką Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego ku czci Chrystusa Króla jaki odbył się tego roku w Poznaniu. W 1947- 48 dołączono pomieszczenie z sąsiedniej kamienicy i powstała nowa duża kaplica…
Po drodze na Plac Kolegiacki Kolegium Jezuickie zespół poklasztorny
W celu walki z rosnącymi wpływami reformacji w Poznaniu w roku 1571 biskup Adam Konarski sprowadził do Poznania Jezuitów, drugim celem było założenie szkoły, która miała odciągnąć młodzież od nauki za granicą gdzie szkoły były przesiąknięte duchem Lutra i Kalwina
Pierwsi Jezuici ( wśród nich był znany kaznodzieja, teolog i tłumacz Biblii na język polski – Jakub Wujek) dostali kościół szpitalny św. Stanisława, kaplicę św. Gertrudy, dwa szpitale, szkołę miejską i plac za szkołą do budowy kolegium, kilka wsi a także liczne darowizny…
Budowę kolegium rozpoczęto w roku 1572r, wg planów Baptysty Quadro a uroczysta inauguracja szkoły odbyła się już 25 czerwca 1573 roku. Pierwszym rektorem szkoły został Wujek (1541 – 1597). Nauka trwała 6- 7 lat, uczono gramatyki i retoryki łacińskiej i greckiej, arytmetyki i języka ojczystego. Językiem polskim jednak można było posługiwać się tylko w niedzielę, w pozostałe dni – łacina.W poziom nauczania i sława kolegium powodowała, że w 1596 roku, było już 800 uczniów, uczyli się tu nie tylko synowie mieszczan i szlachty wyznania katolickiego, ale i synowie innowierców.
Jezuici kilkukrotnie próbowali przekształcić kolegium w szkołę wyższą (1611; 1650; 1678). Kolegium było bardzo nowoczesną szkołą, były zgody królów, ale była konkurencja zacofanej podupadłej krakowskiej uczelni, i pewno lepsze wejścia… i .. Poznań w średniowieczu szczycił się dwoma nowoczesnymi szkołami na poziomie uniwersyteckim tj. Akademii Lubrańskiego i Kolegium Jezuickim. Nauczanie było na poziomie daleko przerastającym poziom zacofanej uczelni krakowskiej…, która przez dwieście dusiła marzenia Poznania o uniwersytecie,.. Uniwersytet w Poznaniu powstał dopiero w 1919 roku
Kasata zakonu jezuitów w 1773 roku, to nie koniec kolegium. Szkołę przekształcono w Akademię Wielkopolską, 1780 roku przyłączono do Akademii podupadłą Akademię Lubrańskiego.
Po II rozbiorze Polski szkoła została przekształcona w gimnazjum, potem gimnazjum podzielone na gimnazjum Fryderyka Wilhelma i gimnazjum Św. Marii Magdaleny, zaś w budynku usadowiły się władze pruskie, W 1806 roku budynek przeszedł w Polskie ręce… do 1830 roku była tu siedziba namiestnika Wielkiego Księstwa Poznańskiego, księcia Antoniego Radziwiłła, potem mieściły się w budynku pruskie urzędy Prowincji Poznańskiej,
od 1919 roku, po odzyskaniu niepodległości – Urząd Wojewódzki, po II wojnie – Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej, Prezydium Rady Narodowej Miasta Poznania i wreszcie Urząd Miejski i tak zostało…
Na następny spacer zapraszam po Placu Kolegiackim… 🙂