Kórnik
Kórnik – miasto z herbem z połączonych dwóch tarcz – miasta Kórnika i Bnina,
siedziba gminy wiejsko – miejskiej położone nad Jeziorem Kórnickim, 20 km na południowy wschód od Poznania. Podobno jest najchętniej odwiedzaną miejscowością w Wielkopolsce. Kórnik to dwa miasta w jednym – to Bnin i Kórnik oddalone od siebie o 1 km i połączone razem 20 II 1961 roku, kiedyś jeszcze w środku był folwark Prowent, oddzielna miejscowość. Starszą osadą jest Bnin, który otrzymał prawa miejskie w 1395 a Kórnik prawdopodobnie w 1426 roku. Miasta leżały na wczesnośredniowiecznym szlaku handlowym łączącym Śląsk z Poznaniem i były własnością Górków, Czarnkowskich, Grudzińskich, Działyńskich i Zamoyskich.
Dzisiaj Bnina już nie ma ale granice pozostały w świadomości mieszkańców, nie zlikwidowano też tablic z nazwą miejscowości. Największa atrakcją Kórnika jest – zespół zamkowo-parkowy wraz z kościołem parafialnym-nekropolią właścicieli uznany za pomnik historii.
Historia
Historia Kórnika to historia dwóch miast Bnina i Kórnika, to dwie oddzielne historie.
Bnin
Najstarsze ślady pobytu człowieka w okolicach Bnina pochodzą z co najmniej V tysiąclecia p.n.e. W II połowie X wieku, za czasów Mieszka I, na półwyspie Szyja jeziora Bnińskiego istniał nieduży gród obronny i podgrodzie. Gród zniszczono prawdopodobnie podczas najazdu Brzetysława księcia czeskiego. Na początku XIII wieku zaczęły powstawać zalążki miasta i średniowieczny gród kasztelański, o kasztelanach bnińskich mówi się od 1232 roku. Od tego do początku XV wieku istnieje kompletna lista kasztelanów bnińskich, z różnych rodów rycerskich (-Doliwów, Korabitów, Pałuków..).. Najprawdopodobniej przed 1273 rokiem majętność bnińska przeszła w prywatne ręce stając się własnością rodu Łodziów.
W 1395 r Władysław Jagiełło nadał Bninowi prawa miejskie – od tego czasu pozycja miasta stale wzrastała. W 1458 roku – wystawiło trzech piechurów na wojnę z Zakonem Krzyżackim – jeden piechur na stu mieszkańców – miasto musiało więc wówczas liczyć około 300 mieszkańców. W XV wieku pozycję Bnina próbował jeszcze wzmocnić biskup poznański Andrzej Bniński. Zainteresował się rozbudową miasta, a w 1463 roku dokończył budowę gotyckiego kościoła. Od początku XVII wieku Bnin należał do właścicieli Kórnika. W 1777 roku został zbudowany ratusz, ufundowany przez Teofilę Szołdrską Potulicką, wybitną właścicielkę Kórnika i Bnina. Bnin ma też swój rynek z piętnastowiecznym układem urbanistycznym oraz XVIII- i XIX-wieczną zabudową.. W 1934 roku odebrano Bninowi prawa miejskie a 20 II 1961 roku na mocy rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów zlikwidowano nazwę Bnin i włączono miejscowość oraz folwark Prowent do Kórnika. Obecnie nazwa Bnin używana jest umownie w odniesieniu do południowej części miasta Kórnika. I tak to władza wiedziała co lepsze dla mieszkańców.
Zapraszam na dalszy spacer po Kórniku