Biblioteka Kórnicka W zamku prowadzi działalność biblioteka, założona w 1817 roku przez Tytusa Działyńskiego w rodzinnym Konarzewie i w 1826 przeniesiona do Kórnika. Dzieło ojca kontynuował syn Jan i ostatni właściciel Władysław Zamoyski, wnuk Tytusa. Zbiory na galerii w Sali Mauretańskiej Władysław Zamoyski w 1924 r. utworzył fundację „Zakłady Kórnickie”, przekazując Bibliotekę wraz z swymi dobrami narodowi polskiemu. Biblioteka posiada… (więcej…)
Dalszy ciąg spacerach po wnętrzach kórnickiego zamku Hall I piętra Przed wejściem do Sali Mauretańskiej, widzimy przed sobą piękny, o niepowtarzalnym klimacie, trzynawowy hall z ostrołukowymi sklepieniami, wspartymi na ośmiobocznych filarach, z ogromnym oknem zajmującym całą ścianę, z ażurową balustradą przy schodach… W hallu zgromadzone są XVII i XVIII-wieczne portrety głównie królewskie, w niszach przy oknie stoją popiersia Tytusa Działyńskiego… (więcej…)
Dalszy ciąg spacerach po wnętrzach kórnickiego zamku Czarna Sala W XVIII wieku po rozebraniu budynku bramnego i przykrycia dziedzińca dachem powstała obszerna sień. Część południowa podczas przebudowy w połowie XIX w została wydzielona tworząc salę w kształcie obecnym. Cementową podłogę przykryto czarną farbą i stąd przyjęła się nazwa Czarnej Sali, obecnie od 1961 posadzkę pokryto biało-czarnym marmurem. Prostokątne pomieszczenie o… (więcej…)
Wnętrza Sień Ozdobiona drewnianym stropem kasetonowym z herbami przodków Jana i Izabeli z Czartoryskich Działyńskich. Z sieni prowadzą trzy wejścia ozdobione drewnianymi portalami z lewej strony pokój dozorcy zamku, na wprost korytarz prowadzący do pomieszczeń zamkowych, z prawej strony apartament właściciela. Pokój pański Pokój pańskim teraz nazywają go pokojem Władysława Zamoyskiego Mieszkali tu Tytus Działyński, Jan Działyński oraz później Władysław… (więcej…)
Zamek za Jana Kantego Działyńskiego Sukcesorem Tytusa Działyńskiego został jedyny syn trzydziestodwuletni Jan Kanty, który kontynuował rozpoczętą przez Tytusa Działyńskiego przebudowę, jednak wzorem ojca wziął udział w kolejnym zrywie narodowym, jakim było powstanie styczniowe, za co został zaocznie skazany na karę śmierci. Wyrok unieważniono dziesięć lat później. Powracający z emigracji właściciel nie był już wtedy w stanie finansowo sprostać dalszym… (więcej…)