Ulica Wierzbięcice
– nazwa pochodzi od dawnej osady Wierzbice wspomnianej już w roku 1253, ulica wytoczona w roku 1897 i stała się od razu najbardziej reprezentacyjną ulicy Wildy. Kiedyś przy chodnikach był pas zieleni….
Ulica szeroka , zabudowana wielkomiejskimi kamienicami, więc warto się jej przyjrzeć i jej zabudowie. Zacznę spacer od ulicy Krzyżowej (ulica Wierzbięcice biegnie od ulicy Krzyżowej do ulicy Matyi/ Królowej Jadwigi) – narożnik ulicy Krzyżowej i Wierzbięcic… kamienica z 1908 roku, ceglana licówka współgra z wyważonymi dekoracjami… ciekawa kamienica, warta pokazania…. przy okazji spaceru po Wierzbięcicach..
Drugi narożnik to Kamienica nr 3 z 1902 roku mistrza budowlanego Stanisława Hoffmanna
Dalej Gimnazjum Nr 42 im. H. Sienkiewicza na narożniku Wierzbięcic i ulicy Świętego Jerzego..
Sama ulica Świętego Jerzego, która przecina Wierzbięcice,
ciekawe kamienice na narożnikach ul. św. Jerzego i Wierzbięcic
Dalej poprzez skwer, już opisany wcześniej, skwer z fontanną… przy Rynku Wildeckim
I dalej za Rynkiem Wildeckim zabytkowe ciekawe i ładne kamienice,
Tuż obok budynek z kiedyś jednym z kultowych poznańskich kin, kinem Wilda, miejsce gdzie wyświetlano filmowe hity i odbywały się premiery. Kino wybudowano w 1962 r.. Do czasu powstania „Multikina” było jedynym po wojnie nowym kinem w Poznaniu. Posiadało widownię z balkonem na 760 miejsc i ogromny hall z barkiem, zakończyło działalność w 2005 r., teraz market Biedronka….
Naprzeciwko ciekawa kamienica (zielona), zbudowana w roku 1911 wg. Projektu J. Leimbacha… Wiele kamienic Wileckich było projektowane przez Leimbacha…
Ciekawa, zabytkowa kamienica pod nr 29, zbudowana przez Ryszarda Sworowskiego, malarza sieni i klatek…. Kamienica narożniku Wierzbięcic i ulicy Żupańskiego…
do tej kamienicy przylega druga kamienica z 1904 roku mieszcząca się przy ul. Żupańskiego 19. Powstała z cegły klinkierowej. Stan kamienicy nie ciekawy… a kiedyś była, a może jeszcze będzie piękna, bo zadatki ma…
W tympanonie umieszczonym nad wejściem do budynku znajduje się płaskorzeźba, na której przedstawiona została scena pracy dwóch rzeźbiarzy. Rzeźbią oni męską głowę, która ustawiona jest w profilu – być może jest to portret właściciela kamienicy.
W części tej jedno z okien ozdobione jest portalem z datą powstania budynku.
To jeszcze obrazki z ulicy Żupańskiego, która krzyżuje się z Wierzbięcicami …
Drugi narożnik ulicy Żupańskiego i Wierzbięcic to kamienica nr 27 , Kamienica powstała w 1905 roku. Została zaprojektowana przez Ryszarda Mendelskiego dla B. Fenglera. Jest to bogato zdobiona kamienica wybudowana w stylu secesyjnym.
Widok od strony Żupańskiego i widok na kamienicę nr 26 na narożny budynek przy ulicach Wierzbięcice i Jana Żupańskiego. Kamienica zbudowana na początku XX wieku. Wyróżnia ją detal to narożna partia zwieńczona okazałym hełmem krytym blachą oraz sygnaturką w szczycie. W fasadach symetryczne wykusze i balkony.
Kamienica nr 23 zbudowana w 1904 roku, zaprojektowana przez Ryszarda Mendelskiego, który to był autorem wielu wildeckich kamienic, Jego ulubionym elementem był mocno wysunięty przed lico ściany balkon z ażurowymi poręczami.
Kamienica 22 zbudowana w latach 1906-1907 prawdopodobnie zaprojektowana przez Ryszarda Mendelskiego. Bez specjalnych zdobień jedynie typowe dla architekta mocno wysuniętymi przed lico ściany balkony.
Obok widoczny budynek Spar- und Bauverein (ul. Wierzbięcice 20 ) – jeden z dwóch zachowany do dnia dzisiejszego, budynek mieszkalny spośród ośmiu zbudowanych przez pierwszą w Poznaniu spółdzielnię mieszkaniową – Spar- und Bauverein (niem. Towarzystwo Oszczędzania i Budowania)., (drugi przy ulicy Różanej), spółdzielnia założona w 1893, celem obniżenia kosztów posiadania własnych mieszkań przez rozwijającą się dynamicznie w tamtym okresie klasę robotniczą i urzędników miasta. Związana przede wszystkim z poznańską Wildą. Budynek jest pozostałością pierwszego w mieście osiedla spółdzielczego. Kolonia budynków zbudowana została w technologii muru pruskiego w latach 1894–1897. Zachowany budynek znajduje się na narożniku ulic Wierzbięcice i Św. Czesława. Teraz remontowany. Budynek stanowi jeden z najciekawszych obiektów architektonicznych przy ul. Wierzbięcice – zabudowanej monumentalnymi, wielopiętrowymi kamienicami z przełomu XIX i XX wieku.
Naprzeciw, od strony południowej, również budynek tej spółdzielni, ale już w lepszym stylu, bardziej luksusowy, kamienica przy ul. Wierzbięcice 21, proj. Joseph Leimbach (1907), budynek ładnie odnowiony..
dalej widać zwartą zabudowę Wierzbięcic, przeplatanka starych i nowych budynków…
Warto zobaczyć u zbiegu Wierzbięcic i ul. Jakuba Wujka Willę F.A. Bindera profesora poznańskiej szkoły budowlanej z lat 1896/97. Fasada budynku została ozdobiona płytkimi ryzalitami, na narożnikach budynku oraz centralnie obszerny wykusz z wysokim daszkiem, wewnątrz budynku, na każdym piętrze znajdowały się po dwa mieszkania o wysokim standardzie. Każde mieszkanie posiadało min. 140m2, składało się z 5 pokoi, kuchni ze spiżarnią i łazienki z pełnym wyposażeniem sanitarnym. Na parceli obok Binder uruchomił warsztat kamieniarski i w ten sposób połączył funkcję mieszkalną wraz z założeniem warsztatowym, było to rzadko w Poznaniu spotykane.
Dalej po tej stronie oprócz stacji benzynowej Park Drwęckich, po parku oddzielny spacer, a po drugiej stronie Dwór Hamburski biurowiec z lat 90. XX wieku (architekci Ewa i Stanisław Sipińscy),
dworzec autobusowy już przeniesiony w nowe miejsce, budynki dworca istnieją jeszcze, zbudowany w 1932 roku u zbiegu obecnych ulic Wierzbięcice i Stanislawa Matyi. Należał do Spółdzielni Autobusowej.
W czasie wojny spalony całkowicie, po wojnie odbudowano i 1 czerwca 1946 roku zaczęły z niego odjeżdżać autobusy, co stanie się z budynkami…????
A teraz gdzieś tutaj…
Zapraszam na spacer po Górnej Wildzie, ulicy Rózanej, po Parku Drwęckich…. 🙂