Święty Marcin dalszy spacer
Spojrzenie na Święty Marcin z ulicy Gwarnej.
i jeszcze spojrzenie z ul Kościuszki
Odcinek od ulicy Gwarnej do Kaponiery…. trochę tu budynków ciekawych, ładnych…. warto się im przyjrzeć.
Choćby budynek dzisiejszej filii Biblioteki Raczyńskich z 1876r, dawniej pierwsza w Poznaniu, duża i nowoczesna Miejska Szkoła Elementarna dla Chłopców, w 1919 nazwana szkołą Św. Marcińską”… I to właśnie w tej kamienicy zaraz po wojnie rozpoczęła działalność Biblioteka Raczyńskich, tam gromadzono ocalałe resztki księgozbioru rozproszonego po całym mieście,… Po odbudowaniu Biblioteki Raczyńskich przy Placu Wolności najważniejsze zbiory przeniesiono do odbudowanego gmachu a na Świętym Marcinie powstała filia,… Teraz budynek sprzedany we wrześniu 2013
Nr 67 – Hotel NH Poznań, secesyjna kamienica z 1910 roku zbudowana na terenie wyburzonego Domu Niemieckiego (Deutsches Haus), dla wydawcy Georga Wagnera oraz kupca Gustawa Hasse, projektant Hans Uhl. Kamienica była jednym z najokazalszych hoteli w mieście. Właścicielem działki był Robert Schleyer. Pierwszy Hotel, „Reichshof”, otwarto zaraz po wybudowaniu. Łączył on najpiękniejsze tradycje architektoniczne oraz pierwiastki budownictwa początków XX wieku i wpisuje się w kontekst okazałych kamienic stojących przy Świętym Marcinie. Była tu winda, okazała Biała Sala, ogródek, piwiarnia, sto pokoi, interesujący wygląd fasady – baniowanie, bardzo ciekawe wykusze, nietypowe lampy… Po 1918 właścicielem stał się hrabia Stanisław Turno z Objezierza i hotel nazwano „Hotel Continental”.
Zakrzewski tak opisuje w „Przechadzkach po Poznaniu lat międzywojennych” … ” Continental zaliczał się obok Bazaru do najwytworniejszych hoteli Poznania. Bił na głowę prymitywne hoteliki starego miasta, w których jak mawiali poznaniacy „brakowało dubeltowych drzwi i trzebno było ostrzegać gości, iż nie należy wycierać obuwia w firany”… W tym czasie był to jedyny hotel, w którym można było kupić bilety lotnicze.
Podczas wojny hotel nie był zniszczony, i został upaństwowiony. Odbudowany i upaństwowiony i stał się „Hotelem Wielkopolska”. Funkcjonował nieprzerwanie aż do 2005 roku … We wrześniu 2008 roku, po przejęciu przez hiszpańską siec NH, po gruntownej modernizacji całej kamienicy działalność rozpoczął Hotel NH Poznań.
Z hotelem sąsiaduje zabytkowa, secesyjna kamienica Gustawa Haase (kupiec) i Georga Wagnera (wydawca). Wielu powiada, że zasługuje na miano perły poznańskiej secesji… Jan Skuratowicz określił budynek jako „…najwspanialszą chyba secesyjną kamienicę Poznania….” Zbudowana w 1902 r, w miejscu rozebranego rok wcześniej parterowego domku urzędu akcyzowego, dla Gustawa Hassego (kupiec drzewny, bławatny, właściciel domu handlowego…) i Georga Wagnera (wydawcy i redaktora liberalnego dziennika Posener Neueste Nachrichten – „Najnowsze Wiadomości Poznańskie”), która do 1926 roku, potem mieściło się tutaj Towarzystwo Czytelni Ludowych.
W „Przechadzkach po Poznaniu lat międzywojennych” Zbigniewa Zakrzewskiego pisał tak: „…sąsiedni dom pod sześćdziesiątym dziewiątym, w dniu jubileuszowym 15 maja 1930 roku bogato udekorowany, świętował półwiecze Towarzystwa Czytelni Ludowych, właśnie tutaj mającego swoją główną siedzibę w Poznaniu. Spiritus movens różnorodnych inicjatyw i rozległej działalności tej organizacji był jej dyrektor, syn rolnika spod Środy, niestrudzony ksiądz społecznik Antoni Ludwiczak, zamęczony w czasie okupacji hitlerowskiej. Spośród działaczy Towarzystwa wymienimy jeszcze wojewodę Adolfa Bnińskiego, lekarza internistę Czesława Meissnera, wizytatora Ignacego Steina. W pierwszych latach niepodległej Polski mieściła się we wspomnianej kamienicy redakcja „Postępu”, poprzednika „Nowego Kuriera”…”
Kamienicę zaprojektował Oskara Hoffman jeden z najlepszych architektów okresu secesji w Poznaniu. Dół i pierwsze piętro kamienicy to handel i biura, wyżej luksusowe mieszkania… Urodę kamienica odzyskała po renowacji w latach 1998 – 1999.. Detale wykonane z niezwykła starannością – płyciny, motywy sgraffitowe, plastyczne gzymsy, sztukateria, stolarka, kraty na balkonach, z detali warto dostrzec statek i lokomotywę pod okapem i od podwórza gęsi, …to wszystko przyczyniało się do podniesienia prestiżu budynku, właściciela i projektanta.
Hotel Royal z 1905r, na miejscu dzisiejszego hotelu stała destylarnia, gdzie produkowano wysokogatunkowe wina, . …na tyłach wybudowano kamienicę i to w niej zaczął działać hotel „Royal” – świadectwo przemysłowe z 1929 roku, w którym opisuje go jako „mały hotel w podwórzu”. Na przełomie lat 1918 i 1919 hotel Royal stanowił siedzibę dowództwa Powstania Wielkopolskiego, skąd Stanisław Taczak, Stanisław Łaciński oraz Bogdan Hulewicz kierowali powstaniem. Podobno jeden z pierwszych aktów podpisanych przez Stanisława Taczaka (dowódcy Powstania) wmurowano w ścianę hotelu…. (miejsce w murowania pozostanie tajemnicą rodzinną ówczesnych właścicieli i ich potomków). Po wojnie różnie z hotelem bywało… hotel szybko zaczął działalność i został przeznaczony dla delegatów rządu… był hotelem „Zacisze”, był „Domem Aktora” … i wreszcie 1992 roku trafił do spadkobierców…. i działa od 1994 roku pod pierwotną nazwą jako „Hotel Royal”, już odnowiony, odrestaurowany i w pełni nowoczesny i nadal dostojnie prezentuje swoją przeszłość.
kamienica Święty Marcin nr 73 wybudowana około 1900 roku, w stylu neorenesansowym, należąca niegdyś do destylatora Józefa Świtalskiego, projekt Hugo Kindlera. Interesująca fasada zachwyca nienaganną symetrią, szerokim, ozdobnym ryzalitem centralnym, elewacja klinkierowa z wstawkami tynku, balkony o oryginalnych kutych balustradach, zróżnicowane wnęki okienne, wykusz….
w tym ciągu kamienica bez ozdób, z płaskim dachem – do 1897 biura Dyrekcji Poznańsko–Toruńskiej Kolei Żelaznej, potem hotel „Monopol”. W 1902 odbyła się tu „Pierwsza Międzynarodowa Wystawa Kotów”. (budynek ostatni, jasny ,odpadający tynk)
Dalej na narożniku ulicy Święty Marcin i Kościuszki zabytkowa „Kamienica Bankowa”.. biura, bank i apartamenty…
po drugiej stronie ulicy,
Hotel Lech dawniej Residenzhotel, od 1920 roku własność Józefa Draheima i zmiana nazwy na Hotel Britania. Zbudowany przy ulicy Święty Marcin 74 w 1910 roku, zaprojektowany przez spółkę Herman Böhmer i Paul Preul. Elewacja z charakterystycznymi pilastrami, w kapitelach płaskorzeźby figurek dzieci, z wykuszem, dach dzisiaj płaski, kiedyś spadzisty. Budynek od zawsze był hotelem.
Po wojnie nazwano go „Lech” i trochę zdeformowano – zlikwidowano wykusz narożny i część balkonów a w latach 70 podniesiono bryłę, zniszczono szczyty i wybito podcienia…. a teraz taki klocek….. ”nowoczesny” Obecnie istnieje projekt odbudowy dachu i powrócenia do dawnego wyglądu hotelu z lat przedwojennych. Niestety projekt nie przewiduje odbudowy narożnego wykusza, czy zostanie zrealizowany?
Dalej Ulica Święty Marcin przecina Dzielnicę Cesarską o tej dzielnicy oddzielne spacery… a teraz widok na ten odcinek ulicy… w kierunku Kaponiery…
i remontowana Kaponiera
Obszar obrazów efemerycznych”
potocznie „Lustra” – rzeźba uliczna autorstwa prof. Jana Berdyszaka, ulokowana jest między Akademią Muzyczną a Mostem Uniwersyteckim przy ulicy Święty Marcin
Instalacja została odsłonięta w 2009 roku i składa się siedmiu obiektów – luster i szyb w masywnych metalowych dwuteownikach. „Lustra” mają różny stopień przejrzystości, wybarwienia i odblaskowości. Instalacja ma unaoczniać przechodniom krótkotrwałość i przemijalność miejskich obrazów i jest symbolem pulsującego i zmieniającego się w każdej chwili miasta. W lustrach i przez nie zobaczyć można różne ciekawe, przelotne, krótkotrwałe obrazy, które szybko się zmieniają.
Na następny spacer zapraszam na imieniny Ulicy Świętego Marcina……:)