Ulica Aleksandra Fredry
Początek spaceru – z Placu Gwarnego , spod Okrąglaka, pokazany i opisany już wcześniej podczas spaceru po Ulicy 27 Grudnia
Spojrzenie na początek ulicy – budynek narożnikowy, po północnej stronie, – Zespół Szkół Komunikacji im. Hipolita Cegielskiego, Początkowo hotel Monopol, dzieło architektów Bohmera i Preula, po wojnie odbudowany w sposób uproszczony, była własność Mirowskich, teraz podobno znaleźli się spadkobiercy..
kiedyś to miejsce wyglądało inaczej
Kamienica sąsiednia (12), urodziła się w niej aktorka Lilli Palmer (niemiecka aktorka teatralna i filmowa pochodzenia żydowskiego. Zdobywczyni Pucharu Volpiego, dwukrotnie nominowana do nagrody Złotego Globu), jej ojciec Alfred Peiser był naczelnym lekarzem gminy żydowskiej, po I wojnie Peiserowie wyjechali do Niemiec,
W okresie międzywojennym była tu jedna z najpopularniejszych kawiarnia tzw. Duży Dobski, potem W-Z , teraz chińska restauracja….
podcienia w tych dwóch budynkach
jedno z wejść do kamienicy 12
Początek ulicy Fredry, południowa strona, na rogu ulicy Gwarnej Fredry kamienica Artura Hollnacka, projekt przypisuje się Rogerowi Sławskiemu, ale nie do końce jest to pewne…
Dalej po południowej stronie, za skrzyżowaniem z ulicą Kościuszki zabudowania Zamku Cesarskiego, o zamku potem, a teraz tylko widok od strony Fredry na dawne pomieszczeniami dla służby, stajnie, garaże i wozownie (nazywane też masztalarnią) i dalej ogród zamkowy
Po stronie północnej Kościół Najświętszego Zbawiciela zbudowany w latach 1866-1869 dla protestantów i pierwotnie pod wezwanie św. Pawła, nad jego budową czuwał sam król pruski Wilhelm IV..
Kościół ten, to jeden z najlepszych przykładów neogotyckiej architektury sakralnej w Prusach…
Z zewnątrz najbardziej charakterystycznym elementem jest wznosząca się na 70 m wieża (krzyż na jej szczycie ma 2,6 m wysokości). W neogotyckim portalu tondo przedstawiające głowę Chrystusa, powyżej rozeta
Wnętrze trójnawowe, sklepienie gwiaździste , w nawach bocznych krzyżowe, z wystroju pierwotnego nie zostało wiele..
Przed kościołem głaz poświęcony pamięci Piotra Majchrzaka zamordowanego przez ZOMO w 1982
W roku 2000 odsłonięto pomnik Chrystusa Zbawiciela autorstwa Eugeniusza Olechowskiego upamiętniający dwa tysiące lat chrześcijaństwa . W tle dawna pastorówka (dziś dom parafialny), zbudowana w latach 1886-1887, ( o pomniku różnie powiadają, za wielki, nie pasuje do miejsca,… ładny nie jest…)
Dalej za skrzyżowaniem z ulicą Kościuszką ale po stronie północnej Collegium Maius
Collegium Maius
Gmach wybudowany w latach 1905-1908 na potrzeby Komisji Kolonizacyjnej. Zadaniem komisji był wykup ziem z rąk polskich i osadzanie rolników niemieckich na tak nabytych ziemiach. Gmach Komisji Kolonizacyjnej to imponujący budynek, jeden z gmachów dzielnicy cesarskiej.., O jego przeznaczeniu informowały także wielkie figury wokół tamburynu kopuły przedstawiające trzy etapy niemieckiej kolonizacji Wschodu: Mnicha i Rycerza Zakonnego (średniowiecze), Salzburczyka i Holendra (czasy Fryderyka I i II) oraz chłopa z Westfalii i Szwabii (czasy współczesne) (postacie usunięto dopiero w 1945).. Od strony Alei Niepodległości warto zobaczyć portale wejściowe zdobione figurami oracza i żniwiarki odnosząc się do charakteru osadnictwa rolniczego, w drugim portalu postacie Sprawiedliwości i Gościnności
Po odzyskaniu niepodległości siedziba Naczelny Rady Ludowej potem Urząd Osadniczy likwidujący kolonie utworzone przez Komisję Kolonizacyjną, zlikwidowany 20 grudnia 1920 r.… i następnie budynek jako Collegium Medicum przejął Uniwersytet Poznański.
W czasie wojny prezydium policji.
Od 2008 roku mieści się tu Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza oraz nowoczesna biblioteka.
Główny hall o przeszklonym dachu, wyłożony różnobarwnym marmurem, wokół galeria, w hallu popiersie Karola Marcinkowskiego. Ostatnio podczas prac konserwatorskich w Collegium Maius , pod szklanym sufitem, odsłonięto malowidła ścienne z 1905 roku. Na fasadzie tablica upamiętniająca brawurową akcję poznańskich harcerzy, którzy w 1940 roku na kopule budynku, będącego wówczas siedzibą policji, wywiesili polską flagę.
Widok na skrzyżowanie Alei Niepodległości i ul. Fredry
Za skrzyżowaniem Teatr Wielki – Opera Poznańska
Budynek powstał jako nowa siedziba teatru miejskiego, stara siedziba w Arkadii był przestarzała, bez ogrzewania…
Projekt Maxa Littmanna. Fasada budynku to olbrzymi portyk wzniesiony zgodnie z regułami architektury klasycznej starożytnego Rzymu. Stopnie ograniczone po bokach rzeźbami po lewej kobiety na lwie, a po prawej mężczyzny z idącą przy nim panterą (w planach miała to być samica, lecz źle opłacony rzeźbiarz dorobił jej genitalia). Trójkątny tympanon przytrzymany przez sześć olbrzymich jońskich kolumn, zwieńczony symbolem budynku – pegazem. Na fasadzie znajdują się płyciny z płaskorzeźbami w górnej części, przedstawiającymi korowód Dionizosa po stronie zachodniej oraz Apollina z Muzami po stronie wschodniej.. Integralną częścią koncepcji architektonicznej była znajdująca się przed teatrem fontanna. Reprezentacyjny gmach mógł śmiało konkurować z innymi teatrami miejskimi ówczesnej Europy. Budowa nowego teatru trwała półtora roku.
Pierwsze przedstawienie – ” Czarodziejski flet ” W. A. Mozarta – odbyło się w 1910.
widok od strony zachodniej, od ulicy Wieniawskiego
widok od strony wschodniej, od Alei Niepodległości
W 1919 budynek przeszedł w ręce polskie. Podczas wojny 1945 nie był zbyt zniszczony, mimo, że najpierw był niemieckim punktem oporu, a potem był tu punkt dowodzenia radzieckiej artylerii, zaś w podziemiach była stajnia…
Opera Poznańska jako pierwsza w Polsce po II wojnie światowej zaczęła wystawiać przedstawienia, i 2 czerwca 1945 wystawiła Krakowiaków i Górali z muzyką Karola Kurpińskiego. Na widowni mieści się około 1000 osób, wnętrze piękne… (dekoracje ścian, żyrandole…),….
Symbol budynku – pegaz
Dalej, po tej samie stronie, Park Wieniawskiego , pokazany też wcześniej,
Naprzeciw opery Park Mickiewicza, o nim później, teraz widok parku od strony ulicy Fredry..
Ulicę Fredry przecina ulica Wieniawskiego, południowa strona była już trochę pokazana, teraz ulica Wieniawskiego na północ od ulicy Fredry .. i na narożniku Willa Adolfa Landsberga, zbudowana w 21911 roku dla adwokata Adolfa Landsberga, teraz siedziba Wydawnictwa Poznańskiego,
Sąsiaduję z tą willą gmach NOT (Dom Technika), który pobudowano w miejscu willi podobnych, zniszczonych podczas wojny, zbudowano go z konstrukcji żelbetonowej …. Taki klocek z zaznaczeniem pionowych elementów niby dekoracyjnych… Wewnątrz duża sala obrad, sale konferencyjne, biblioteka….. Miał być jeszcze hotel ale….
Przy Wieniawskiego warto zobaczyć Instytut Higieny – willa wybudowana z przeznaczeniem na pruski Instytut Higieny. W sąsiedztwie były inne reprezentacyjne wille ( teraz stoi NOT), też wyżej pokazana Willa Adolfa Landsberga i za chwilę pokażę Niemiecki Bank Listów Zastawnych -wspomniane budynki to elementy Dzielnicy Cesarskiej, oczywiście oprócz budynku NOT,..
Projektantem był Fritz Teubner, na tyłach budynku laboratorium epidemiologiczne, teraz własność Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego.
Jeszcze ostatni z budynków wart pokazania na ulicy Fredry przed Mostem Teatralnym – Niemiecki Bank Listów Zastawnych teraz ZETO, też jest elementem zabudowań Dzielnicy Cesarskiej
Obiekt wzniesiono w latach 1912-1914 dla Niemieckiego Banku Listów Zastawnych, a projektantami byli poznańscy architekci Otto Meister i August Raeder. Budynek ma charakter willi miejskiej
Na budynku tablica pamięci Korfantego
Dalej to już Most Teatralny
Wzniesiony w 1908 r. Posiada charakterystyczne masywne pylony latarni. Zniszczony podczas II wojny światowej, odbudowany, a zrobiony na glanc w 1994 roku
widok z mostu na … tory.. po lewej stronie widoczne budynki Wydziału Prawa UAM a dalej dworzec
Koniec spaceru po ulicy Fredry, dotarliśmy do ul. Roosevelta i jeszcze widok ze skrzyżowania na Most Teatralny, ale myślę, że jeszcze tu wrócę..
na następny spacer zapraszam na Plac Mickiewicza…..:)